Terwijl de kopgroep in Parijs halverwege doorkomt in 1h03’01”, kunnen Thalia en Piet genieten van de charme van Ibiza. Al trekt de de massa richting Rotterdam, Parijs of een andere grootstad, beiden kozen voor dit welgekend eilandje voor hun eerste 42K.

Thalia werd 4de vrouw en 2de in haar categorie in 3H25. Piet einidgde 22de in de totaaluitslag, moest na 37km het tempo ietwat laten zakken vanwege krampen in de hamstrings maar finishte knap in 3h12. Proficiat aan beiden!!!!! EN geniet met volle teugen van de zon daar !!!

In 2018 worden de oude en vertrouwde “Ken je Streek” Loopjes terug van onder het stof gehaald. Met 110 leden valt er hier en daar wel een stukje bos, heuvel of veldwegje te ontdekken. Wezemaal opende op zondag 18 Maart de rij en het bezoekercentrum van de Hagelandse wijn was “the place to be”. Gastheer Davy wilde zijn trainingsgebied en “vals plat” laten zien.

Gezien het onmiddelllijk naar omhoog ging, vergat iedereen snel de kou.

Het concept bestond er dit maal in om de wandelknoopunten te gebruiken voor zowat 7.5 km of een goeie 10 à 11km (voor wie al dan niet op het rechte pad bleef).

Soep, broodjes en Hagelandse wijn zorgden nadien voor het toetje, maar eerst was er nog een “opletmoment”. Twee Waalse studentes hadden HRC gevraagd om een korte presentatie over een Waalse stad te mogen doen ( promo-filmke in het Nederlands). Dus Nijvel staat nu bij éénieder aangekruist als een sportieve stad!

EN NOTEER: Op vrijdagavond 6 April kan je tijdens de Appelboesemjogging terug genieten van de leuke heuveltjes tussen Gelrode en Wezemaal.

Begin Januari raadde iemand me de Aymon trail aan. Start en aankomst in Bogny-sur-Meuse, vlakbij Monthermé op zondag 25 februari. “Een speeltuin van singletracks in de bossen op de flanken van de Semois- en Maasvallei”. Het klonk enorm verleidelijk en zonder al te veel na te denken, schreef ik me in (de laatste beschikbare plaats, zo bleek).

Een week voor de feiten, begon ik het internet wat af te schuimen naar meer info omtrent die Aymon trail. Hetgeen ik te lezen kreeg was allerminst geruststellend: 32km (“oké”) met 1750 hm (“Oei”, de vorige in Couvin had er net 850 en dat was al niet van de poes) met vele steile hellingen (“zal voor iedereen wel zwaar zijn”) en steile technische afdalingen (‘Houston, we have a problem !”).

Zondagochtend, wekker om 5u15, vertrek om 6u richting Bogny: dik 2u bollen voor een start die gepland stond om 9u. Genietend van de zonsopgang in de voiture, kwamen we (ik had nog een compaan gevonden) mooi op tijd aan en om 8u55 stonden alle deelnemers opgelijnd aan de start. Het zonnetje deed z’n best maar de temperatuur was nog steeds -6°C en iets om mee rekening te houden. Een extra laagje thermisch ondergoed, handschoenen, muts, …
Er werden 3 wedstrijden gehouden: een trail van 15km en 700hm, de lange van 32km met 1750hm en dan ook nog een aflossingstrail op hetzelfde parcours van de 32km maar dan onder de vorm van 16+16.
De 32k en relais startten samen en waren goed voor 700 deelnemers. Op de 15k kwamen er een dikke 300 gegadigden in actie.

Start!

Onder veel gejuich en aanmoedigen van ondermeer een filmende drone kwam de meute op gang. Als je dan denkt dat iedereen de eerste vlakke km zou gebruiken om te gewennen aan de vrieskou of zich wat zou inhouden uit schrik voor wat komen zou, heb je het mis. De eerste km legde ik volgens mijn garmin af 3’26″/km en voor een keer liep ik niet op kop.
Lees verder Trailke over de grens →

Wat hebben trails en paddestoelen gemeen? Ze schieten bij momenten “en masse” uit de grond. Dus was het om 11H30 al heel druk in Kluisbergen en zijn gekend “bosje”. En gezien de lage temperaturen zat het cafetaria 1h voor de eerste wedstrijd al overvol! De trail marketing campagne heeft ondertussen ook gezorgd voor afstanden die voor iedereen zeer haalbaar zijn. Ward vertrekt als eerste voor zijn 15km, waar m.i. net iets teveel “macadam” inzat, maar ter compensatie waren de vergezichten aan Waalse kant om van te smullen; Net als Ward zijn tijd: 1h20. Traag maar gestaag is hij aan het bouwen….

Een goed uurke nadien staan Elena, Karina, Andrea en feestkonijn Walter te popelen voor hun 11km. Geen macadam, puur bos maar met wat vraagtekens of afstand wel juist was. Maar geen gezeur, het is trail dus iedereen puft lang genoeg. Elena komt fluitend de laatste helling af. Iets daarvoor etaleert jarige Walter zijn souplesse, maar nog daarvoor zitten de “Loch Ness” dames Karina en Andrea. “They did it”.

En als iedereen binnnen is zonder valpartijen en verstuikte enkels doemen de helikopters op in de lucht. Ah ja…tis Kuurne-Brussel-Kuurne…de wielergekte is ook terug van start.

Na een weekje overuren kloppen in Birmingham, stond ik samen met enkele kameraden op zaterdag 10 februari aan de start van de Trail des 3 vallées in Couvin.

We waren in onze nopjes, niet onmiddellijk omdat ik persoonlijk zo fris en monter aan de start verscheen, wel omdat het gesneeuwd had. Hoe dichter we Couvin naderden, hoe witter het landschap werd.
Geen ervaring hebbend met gedraaf in de sneeuw, was het voor de start toch wat rondneuzen om te zien wat voor schoeisel de andere deelnemers hadden aangebonden. Meer profiel dan op andere trails of … of … ? Nu ja, ’t is niet dat we de wagen hadden volgeladen met een uitgebreid gamma aan schoenen: ’t was te doen met hetgeen we mee hadden en dat wou zeggen in mijn geval: duidelijk minder profiel dan de rest van het pak en dat zorgde toch voor een licht verhoogde hartslag. Er waren 3 afstanden voorzien: een 31km met 850hm, een 21km met een dikke 500hm en een trail découverte van 11km.

Zoals een ongeschreven wet in het trailgebeuren vereist, werd de start een beetje uitgesteld en met een kwartiertje vertraging werd de meute van toch dik 750 lopers in gang gezet door de “3…2…1 – Amusez-vous” van madame la presidente, een bijzonder sympathieke dame zo bleek na een babbeltje achteraf.

Trail lopen is tegenwoordig een hype maar er is toch duidelijk een verschil tussen een trailtje in Vlaanderen en een trailtje meer richting de Franse grens. Alles is er een beetje met de natte vinger georganiseerd en je kan maar best zelfvoorzienend te werk gaan. Ookal zijn het lange inspanningen, bevoorradingsposten zoals op een marathon zal je er niet vinden. Halverwege staat er meestal wel een tentje waar ze je een bekertje water of grenadine van de hand kunnen doen en met wat geluk kan je nog vlug een handvol rozijnen meegraaien of wat zoute bretzels indien je dat zou verwerkt krijgen. Me laten vangen doe ik niet meer en loop tegenwoordig alles met een rugzakje met een halve liter water (die ik dan kan bijvullen) en een verzameling aan gellekes dat ik naar eigen believen kan verwerken. De man met de hamer met nog één of meerdere steile beklimmingen te gaan is écht geen graaggeziene gast. Einde intermezzo, terug naar het witte landschap in Couvin.
Lees verder Trail Couvin – Sneeuwloopje →

Zoals wel vaker gebeurt ben ik gezellig bezig met mijn 100+ km week wanneer een aankondiging van de LPM marathon verschijnt. Waarom ook niet, ik heb zondag toch niets te doen. Tapering? Nooit van gehoord.

De LPM marathon valt midden in de winter, en vindt plaats in het mooie natuurdomein ‘Kattevennen’. In het bos dus. Vorige edities volgden een smal asfaltpad door het bos, maar men wou eens experimenteren met lange stukken offroad in het parcours. In een winterseizoen is dat dus modder en plassen. En takken in je gezicht en boomstammen in de weg. Daarbij is er geen meter vlak in dat bos. Het is omhoog of omlaag. Niet echt steil, maar toch in totaal een 350 hoogtemeters.

Ik vertrek heel rustig, het is vooral genieten van de mooie zondag en van het bos. De eerste halve verloopt vlekkeloos. Ik heb een oogje op het podium 50+ (de leeftijdscategorie, niet de gewichtsklasse ) en weet ongeveer wie er voor mij zit. Na 8 km zit ik netjes in de voeten van de eerste M50 te lopen. Perfecter kan het niet, gewoon relaxed volgen. De eerste halve marathon wordt afgejogd aan 14 km/h. Dat verdient zelfs een schouderklopje denkt ook Jonathan die me op dat moment voorbijraast aan de kop van de 11,5 km wedstrijd.
Lees verder Bosmarathon Genk aka LPM marathon 2018 →

Op weg naar Rotselaar lag de weg er hier en daar nog glad bij, maar toch daagde om 10h15 reeds heel wat volk op voor diverse afstanden langs de Demer tussen Betekom en Werchter. Ondertussen waren een 10-tal anderen in de weer met het buffet, de tafelschikking, de prijzentafel enz…

Na een verkwikkende douche volgden de apero, de traditionele speeches, de tombola en een heerlijk buffet zodat elk rustig kon bijpraten over haar/zijn 2018 plannen. En nu maar duimen dat elk van alle mogelijke blessures en kwaaltjes gespaard blijft. Maak er een super sportief 2018 van !

Dit weekend trokken een aantal HRC dames onder toezicht van Paul richting Egmond aan Zee.
De Halve Marathon is één van de grote klassiekers in Januari. Zand, wind , duinen, al dan niet guur weer…al deze ingredienten maken er een lekkere Nieuwjaarscocktail van. Wie nog wat in het duister tast omtrent de conditie kan ook inschrijven voor de de kwart marathon (10.5). Aniek, Sabine en Paul vonden een kwartje dus voldoende. Kirsten, Gerda en Monique wilden genieten van het langere werk en overleefden afstand, strand en duinen wonderwel. Het is nu enkel nog wachten op hun relaas!!!

Dicht bij huis stond de eerste editie van de Wijngaardbergtrail op het programma. Tom B. lijkt eindelijk terug verlost van de knieperikelen en werd beloond met een mooie 2de plaats op de korte afstand (7km).

Voor Jonathan waren de afstanden in Wezemaal ongetwijfeld veel te kort, dus trok hij richting Olne voor “Le trèfle à 4 feuilles”. Hij hield het bij 3 lusjes, en het werd een leuke, harde strijd met zijn “copain” Rik waarbij Jonathan uiteindelijk aan het langste eind trok.

Behoorlijk wat leden haalden einde jaar toch nog es de loopsloefen uit de kast om 4, 8 of 12km te hollen,of te bollen,…Sommigen gaven het ook nog een jenever tintje om “sneller” te recupereren.

HRC wenst ieder een geweldig, groots, sportief en vooral gezond 2018 toe….!!!!! Een aantal dames vliegt er straks  reeds in en trekt naar Egmond aan Zee om weer, wind, zand en water te trotseren op de beruchte HM. Dat wordt daar een “makkie”!!

Met meer dan 30 leden die één of meerdere rondjes doorheen het Sportkot en kasteel Arenberg liepen, kan HRC het sportief jaar zo goed als afsluiten met een dikke eindejaarsknipoog richting het goede doel.

Per deelnemer verhoogt de club tevens het bedrag dat naar de Warmste Week gaat! Bedankt allen! Op naar een spetterend eindejaar in familie en met vrienden. Geniet ervan en laat de beentjes maar af en toe rusten.